ჩემო შორო.
რაღაცნაირო ვიეტნამელო.
არ შეიმჩნიო,
ეს ეროვნება ტომარასავით სულ შემთხვევით ჩამოგაცვი,
გატაცება არც მიფიქრია.
ვერ გიყოფ სხვებთან.
ვთქვი: შეუმჩნეველს გაგხდი ამ ქუდით.
ვითომ ჩემი მიწური ხარ და ისლის ქოხიც,
და ეს ქუდიც, როგორც თხელი სახურავი ჩამოგაფხატე.
ჩემო შორო.
ბრინჯის ნათესებში სუსტი ქარივით ჩავლილო.
ფოსტალიონმა ეს წუთია შენი ბარათი შემომიტანა:
ზურმუხტისფერ წყალზე ტივტივებს მოწნული ნავი,
წონასწორობას სხვადასხვა მხარეს ვიცავთ ნიჩბებით.